प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता
१. हार्ने पालो
यसबेला म हाँसिरहेको छु
तिमी रोइरहेका छौ
तिमीले अनिवार्य रुनु पर्थ्याे नै ।
हिजोसम्म म रोएँथे
तिमी खित्का छोडेर हाँस्दै थियौ
मैले हारेको थिएँ
तिमीले जितेका थियौ ।
अब अनुुभव गर
हार कस्तो हुन्छ ?
जित कस्तो हुन्छ ?
समयले पल्टा खायो हगि
तिम्रो आँगनमा लेउ पलायो
थोत्रिएको तिम्रो त्यो घर
तिम्रो अहं सँगै
डगमगाएर कम्पनले
विसर्जित भयो
तिमी म…